Το Εριάλ  μέσα στα χρόνια

73 χρόνια πριν, το 1949, στην οδό Κολοκοτρώνη 43 στην καρδιά της εμπορικής μεταπολεμικής Αθήνας, ο παππούς μου Γιώργος Ανθόπουλος ίδρυσε το ΈΡΙΑΛ. Ένα μαγαζί, μεταπώλησης  νημάτων  χειρο-πλεκτικής και μηχανο-πλεκτικής του Ελληνικού εργοστασίου Λαναράς. Δύο χρόνια αργότερα ήρθε στο μαγαζί ο αδερφός του Δημήτρης  και ο γαμπρός του, Τάκης.

Το μαγαζί , με σκληρή δουλειά και έμφαση στην  ποιότητα,  μεγάλωσε και  διένυσε μια  πορεία 39 ολόκληρων χρόνων  ώσπου εκεί, γύρω στα 1988, ήρθε η ώρα να αναλάβει η νέα γενιά , δηλαδή ο μπαμπάς μου ο Κώστας.  Ο μπαμπάς ήταν τότε 20 χρονών αλλά ήξερε την δουλειά αφού βοηθούσε από τα 15 του χρόνια. Έτσι το μαγαζί πέρασε στα χέρια του μπαμπά μου,  που το συνέχισε όπως το είχε  ο παππούς. Τον βοηθούσε και η μαμά του, η γιαγιά Ελένη. Η γιαγιά έπλεκε συνέχεια και πολύ ωραία πράγματα όλα με νήματα Εριάλ γιατί έλεγε ότι είναι ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!! Ακόμα έχουμε στο μαγαζί μπλούζες που είχε πλέξει εκείνη. 

Ο μπαμπάς όμως είχε πολλά όνειρα και δεν του έφτανε να πουλάει νήματα που τα έφτιαχναν άλλοι. Ο μπαμπάς ήθελε να φτιάχνει τα δικά του νήματα!

Το όνειρο του έγινε πραγματικότητα όταν το 1992 ήρθε στο μαγαζί ο θείος Διονύσης που ήταν ο άντρας της αδελφής του Βικτωρίας. Οι δυο τους πήραν τις πρώτες τους μηχανές και το ΕΡΙΑΛ ως ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ήταν τώρα πραγματικότητα! Έψαχναν να βρουν προμηθευτές για τις πρώτες ύλες που να έχουν όλα τα απαραίτητα πιστοποιητικά ώστε να διασφαλίσουν ΑΡΙΣΤΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΠΡΩΤΩΝ ΥΛΩΝ. Και τους βρήκαν! Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΑΡΧΙΣΕ!!! Το πρώτο νήμα ήταν έτοιμο: ΑΥΡΑ 100% ΦΥΤΙΚΗ ΜΕΤΑΞΑ. Και μετά ακόμα ένα, το ΡΡ 3Β, που το έχουμε ακόμα στο μαγαζί, αλλά το λέμε ΠΟΛΥΜΝΙΑ 100% πολυπροπυλένιο. Και μετά κι άλλο, κι άλλο και η παραγωγή όλο και μεγάλωνε και τα πράγματα είχαν μπει στην σειρά τους. - Ο θείος Διονύσης ήταν μεγάλος μάστορας, οπότε ανέλαβε την παραγωγή στη βιοτεχνία. Ο μπαμπάς ήταν μεγάλος έμπορος, οπότε ανέλαβε την πώληση και την διανομή των νημάτων.  Ο μπαμπάς με τον θείο Διονύση ήταν πολύ χαρούμενοι που τα είχαν καταφέρει. Αλλά……. μια μέρα το 2006, έτσι ξαφνικά, ο θείος Διονύσης πέθανε. Ο μπαμπάς έμεινε μόνος του, χωρίς τον συνεργάτη του, χωρίς τον μάστορα του, χωρίς τον θείο Διονύση. Οι μηχανές στη βιοτεχνία  δεν γινόταν να σταματήσουν ούτε για μία μέρα, η παραγωγή έπρεπε να συνεχιστεί.. Ο μπαμπάς έπρεπε να μάθει να βάζει τις μηχανές να δουλεύουν. Και το έκανε. Κλείστηκε στην βιοτεχνία και έμαθε να τις δουλεύει  με την βοήθεια της Λίντα και του μαστρο-Νίκου. Ο μπαμπάς τώρα έπρεπε να είναι στην βιοτεχνία έτσι στο μαγαζί, ήρθε η μαμά μου η Έφη,  η θεία Ματίνα....και εγώ…το 5 χρόνο -τότε- αφεντικό….

Ο  μπαμπάς μου, συνέχισε να έχει μεγάλα όνειρα και  η βιοτεχνία με τις 25 μηχανές που είχε με το θείο Διονύση,  του φαινόταν μικρή.  Σταδιακά αγόρασε και άλλες και όταν  δεν χωρούσαν πια στην βιοτεχνία, το 2017 τις μεταφέραμε σε μεγαλύτερο χώρο στον Ταύρο, σε 650 τετραγωνικά μέτρα!  

Εκεί , ήρθε να βοηθήσει και να οργανώσει την δουλειά ένας πολύ καλός φίλος του μπαμπά, ο Σταύρος. Είναι ο γιος του κυρίου Τζανλή  του αρχιμηχανικού της γνωστής δαντελοποιείας ‘’Μέντη’’. Ο Σταύρος μεγάλωσε μέσα στις μηχανές της βιοτεχνίας που είχε φτιάξει ο μπαμπάς του. Τις ξέρει από έξω και ανακατωτά, τις έφερε και αυτές μαζί του. Τώρα, ο Σταύρος είναι ο αρχιμάστορας του ΕΡΙΑΛ. Οργανώνει όλη την παραγωγή και κάνει τις μηχανές να δουλεύουν στον δικό του ρυθμό!  Μαζί μας,  ήρθε  και ο θείος Δημήτρης,  που έχει αναλάβει να δείχνει  τα προϊόντα μας στα μαγαζιά όλης της Ελλάδας και της Κύπρου και που οι πελάτες μας τον συμπαθούν πολύ και λένε ότι είναι ο αγαπημένος τους πωλητής. Ήρθε και ο θείος Παύλος, που έχει αναλάβει να φτιάξει το άλλο μας μαγαζί, το ηλεκτρονικό, το e-shop για να μπορούν όσοι είναι μακριά να βλέπουν τα προϊόντα μας και να τα παραγγέλνουν. Αυτός μου ζήτησε να του πω αυτή την ιστορία γιατί λέει πρέπει να την ‘’ανεβάσει’’ στο site μας.

Όταν ρωτάω τον μπαμπά μου τον Κώστα, τι δουλειά ήθελε να κάνει όταν ήταν παιδί μου απαντάει πάντα το ίδιο, ΕΜΠΟΡΟΣ… Δεν καταλάβαινα  γιατί του αρέσει τόσο πολύ να είναι έμπορος αφού τρέχει όλη την ημέρα αγχωμένος να προλάβει να βγουν τα νήματα, να διώξει τις παραγγελίες, να εξυπηρετήσει τους πελάτες. Δεν καταλάβαινα γιατί του αρέσει αυτή η δουλειά, μέχρι που μια μέρα ο μπαμπάς με πήρε στο εργοστάσιό μας. Ο Σταύρος, μου έδειξε πώς να φορτώνω την μηχανή και πώς να ρυθμίζω τα αδράχτια της για να βγει το νήμα. Και την φόρτωσα, πέρασα μέσα από το κεφάλι της βελόνας την πρώτη ύλη, ένα πράγμα χωρίς μορφή αλλά με ωραίο χρώμα. Πάτησα το κουμπί και εκείνη πήρε μπροστά και άρχισε να κάνει πολύ θόρυβο. Κοιτούσα τις βελόνες να πηγαίνουν πάνω κάτω και τα αδράχτια να κουνιούνται πέρα-δώθε σαν τρελά. Ο Σταύρος μου έδειξε τον μεγάλο κουβά που έπεφτε μέσα το έτοιμο νήμα. Αυτό ήταν το πρώτο νήμα δικής μου (!) παραγωγής. Μετά έπρεπε να το μαζέψω σε καρούλια. Η Λίντα, που δουλεύει μαζί μας 25 χρόνια, μου έδειξε πώς να μαζεύω το νήμα στα καρούλια και εκείνη την ημέρα μάζεψα όλη την παραγγελία του κ. Γιώργου. Τα έβαλα στην κούτα μαζί με το τιμολόγιο που έκοψα εγώ (!) και κόλλησα  από έξω το χαρτί με την διεύθυνση του μαγαζιού του κ. Γιώργου. Γέμισα μερικά καρούλια ακόμα, για τα ράφια στο μαγαζί. Την επόμενη μέρα πήγα στο μαγαζί από πολύ νωρίς το πρωί, γιατί ήταν Σάββατο και δεν είχα σχολείο. Έβαλα στα ράφια τα καρούλια που είχα μαζέψει την προηγούμενη μέρα. Εκείνη την ώρα, μπήκε στο μαγαζί μια μεγάλη σε ηλικία πελάτισσα - η κυρία Βούλα και η μαμά μου είπε να την εξυπηρετήσω εγώ γιατί ήξερα είπε αφού μέσα σε αυτό το μαγαζί μεγαλώνω. Ντρεπόμουν, αλλά πλησίασα την κυρία Βούλα και με πολύ σιγανή φωνή, ίσως πάρα πολύ σιγανή φωνή αφού δεν με άκουσε με την πρώτη, την ρώτησα: ‘’Πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω;’’ Εκείνη με κοίταξε και με ρώτησε ποιος είμαι. ‘’Ο Γιώργος ο Ανθόπουλος’’, της απάντησα. Με χάιδεψε στο κεφάλι και μου είπε: ‘’Έχεις δηλαδή το όνομα του παππού σου.  Ήμουν παιδάκι όταν ερχόμουν με την δική μου γιαγιά και ψωνίζαμε νήματα από το μαγαζί σας, από τον παππού σου και μετά από τον μπαμπά σου. Βλέπεις αυτό το ρούχο που φοράω; Το έπλεξα με το δικό σας το μεταξωτό νήμα το ΑΥΡΑ πριν από σχεδόν 20 χρόνια και ακόμα είναι σαν καινούργιο. Για μας, του παλιούς πλέκτες, το όνομα σου, ΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ – ΕΡΙΑΛ, σημαίνει ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.’’ Δύο μέρες κουράστηκα, να φορτώσω τη μηχανή, να μαζέψω καρούλια, να ετοιμάσω παραγγελία, να κόψω τιμολόγιο, να γεμίσω ράφια, να εξυπηρετήσω την κυρία Βούλα… και ξαφνικά… τα λόγια της λες και ήταν μαγικά, μου πήραν την κούραση, και τότε κατάλαβα  γιατί αρέσει τόσο πολύ στον μπαμπά μου η δουλειά του.

Τελικά θα ήθελα πολύ όταν μεγαλώσω να γίνω και εγώ αντάξιος  ‘’ΕΡΙΑΛιστής’’, όπως λέει και ο ξάδερφος μου, και να έρθει μετά από χρόνια μια άλλη κυρία Βούλα - ίσως η δική σας εγγονή - και να πει στο δικό μου παιδί μια ιστορία σαν αυτή που είπε σε μένα  «η δική μου» κυρία Βούλα.

Γιώργος Ανθόπουλος ο εγγονός

Αθήνα Μάιος 2020